viernes, 30 de abril de 2010

20 anos de Abertal, Manolo, gaiteiro!!


O patrimonio non é sinxelamente, como decía un profesor de antropoloxía, "montóns de pedras apilados que teñen moitos anos e que servían para adorar ao Dios de turno". Temos outros xeitos de expresión cultural que son patrimonio, tal como son as linguas, a musica de cada pobo é outro referente.

Manolo Durán ten grande relevancia neste eido, onde sae a luz a súa paixón e onde por moitos motivos, vemos a calidade inmensa deste home. Sen el a Rúa e por descontado Valdeorras, non desfrutaríamos 20 anos deste patrimonio musical. A súa constancia e a capacidade de traballo que nos demostrou, esa ilusión de turrar polo noso durante dúas décadas, fai que hoxe a música tradicional teña aínda moito aire para encher o fol e mans para repinicar nos coiros.

Por esto entrada de hoxe, feita dende a máis sinceira e fonda admiración, unha verdadeira lección de humildade e capacidade de traballo, de saber facer e erguerse ante os contratempos, de constancia e sobretodo, de estima por esta nosa terra.

Abertal, grazas, polos 20 anos de música tradicional que nos regalaches e por facer da Rúa un refuxio da música que se baila ao ritmo do coiro e dun só ronco.

Para rematar, o enlace co programa "alala" adicado á agrupación

http://www.crtvg.es/reproductor/inicio.asp?canal=tele&hora=30/04/2010%2022:55:19&fecha=29/04/2010&arquivo=1&programa=ALAL%C3%81&id_programa=7

jueves, 22 de abril de 2010

23 de abril!!

"O San Jorge, glorioso soldado!!"

Quen de vós non se lembra de Don Juan no cimeiro da igrexa cantando o himno ao noso patrón? a verdade é que para moitos dos que no seu día pateábamos a procesión e termábamos de crespóns e demais lerias, a imaxe que se nos ven a mente, a fotografía da lembranza é ver ao señor Cura mirando de reollo aos que se portaban con pouco e decoro no día máis grande, penduleando a cabeza cara os lados coma se dun xendarme divino se tratara. Deus estaba mirando dende o ceo e xulgaría as capacidades de seus guardiáns da fe?

Sexa como que sexa, esta fin de semana imos ter as familias e amigos con nós, algúns por desgraza botaremos de menos aos que se nos foron... mais a vida segue e esixe tirar para adiante, sen esquecer de onde vimos estamos condenados a continuar. Hoxe non é un día para botarse atrás, todo o contrario, é hora de turrar cara adiante e se hai un máis alá que nos xulgue, que diga que nos equivocamos, porque sempre é mellor trabucarse polo feito que pampar ante o que puido ser.

Pronto teremos que nos xuntar os coveiros, porque este ano temos tempo e debemos aprobeitar para face-las cousas o máis consensuadas posíbel. Ide pensando nun día para o que podamos botar a andar a XIV, ide poñendo a traballar a cabeza e a dar ideas.

Coveir@s e veciñ@s, boas festas e bo viño, saúdos e parabéns aos organizadores da Festa do San Xurxo!

Adiante coas nosas festas!!

jueves, 15 de abril de 2010

seadur e as covas


A foto procede do blog “una gallega por cáceres”

Este sábado iniciouse a leria larga das Festas das Covas; o camiño das covas de Seadur abreu as súas portas, esperabamos que o tempo lles respectara, que lles dera unha tregua e poideran ter o mellor día posíbel.

Para nós é unha ledicia que esta festa sexa ano tras ano outro referente máis da comarca, do viño e a para demostrar que o patrimonio pode ser un elemento dinamizador das terras de Valdeorras.

Teremos polo tanto que plantexarnos, a meu parecer, un irmandade de festas das covas e propoñer actuacións comúns con unha óptica comarcal, con unha visión máis global e a longo prazo.

De pouco vale ter unhas festas que xiran entorno a un patrimonio que corre o perigo de virse a baixo polo paso do tempo ou por actuacións pouco acertadas. De pouco vale que as festas, as rutas e os camiños das covas se tornen en macrobotellóns aos que non se lles crea unha andamiaxe, un entramado que as dote de contido. De pouco vale que este impulso que agora temos non sirva para poder facer medrar os viños de Valdeorras, a cultura e a propia comarca. De nada vale, se co paso do tempo resulta que o único que se pretende é que veña a personalidade de turno a cortala cinta, procurando a autopromoción cortopracista ao tempo que o entorno perde enteiros, en capital humano e valor patrimonial. Debemos de ter unha visión do conxunto, por iso é tan importante unha planificación coa vista posta no futuro, empezando por unha planificación urbanística que teña en conta este patrimonio.

Ao fin e ao cabo, a planificación trátase do esqueleto sobre o que proxectaremos o noso futuro, anque isto pode que non sexa máis que unha opinión persoal.

De momento e dende aquí, dar os parabéns ao Camiño das Covas de Seadur pola boa organización un ano máis.

Desfrutade destas festas e das súas covas, do seu viño e do bo ambiente. Saúde e vivan as covas!